The Armed Man zet mensen aan het denken.

Het was nog even spannend zaterdagavond, of de lange rij wachtenden een plekje zou kunnen vinden in de Lebuinuskerk in Deventer. Uiteindelijk was de kerk met ruim 900 bezoekers vol, voor de aftrap van het weekend rond 80 jaar Vrijheid voor Deventer en omstreken.

Na een welkomstwoord door Hester Scholten, voorzitter van het 4 mei comité, gaf de oud-Commandant der Strijdkrachten, Tom Middendorp een persoonlijke inkijk op zijn werkzame leven en op zijn wereldwijde inzet voor duurzame vrijheid.  Met het ingetogen werk ‘Hymn to the Fallen’ uit de film Saving Privat Ryan, opende Fanfareorkest Orpheus uit Bathmen, o.l.v. dirigent Berjan Morsink haar muzikale avond, gevolgd door een treffend gedicht over vrijheid van de hand van de Deventer Stadsdichter, voorgedragen door Elise Lackin, leerling van het Etty Hillesum College..

Het hoofdthema van de avond was de Mass for Peace, ofwel de Mis voor de Vrede een compositie van de Britse componist Karl Jenkins.

Jenkins noemt The Armed Man een mis, want het stuk bestaat deels uit onderdelen uit de christelijke eredienst, maar er zijn ook elementen vanuit het Hindoeïsme en Islam. Alle onderdelen zijn vervlochten met het aloude verhaal van mensen die naar de wapens grijpen en op oorlogspad gaan, vaak zelfs met goedkeuring van de kerk.

In een, in rood-wit-blauw uitgelichte Lebuinus heeft Fanfareorkest Orpheus, samen met een groot projectkoor op een imponerende wijze laten horen hoe je muzikaal een verhaal kunt vertellen en de luisteraars kunt meenemen op een reis langs verschillende emoties.

Het concert begint met een waarschuwing: er zit dreiging in de lucht en er klinkt een oproep tot bewapening. Hoe herkenbaar en actueel in deze tijd!

Een oproep tot gebed kan de oplopende dreiging en agressie niet voorkomen. Men bereid zich voor op de veldslag en de aanval. De mannen worden opgehitst door trommels en trompetten. Ter aanmoediging zingen de vrouwen dat degenen die sterven voor hun vaderland gezegend zijn. Met luide kreten wordt de aanval ingezet. Uiteindelijk wordt duidelijk wat oorlog teweeg brengt: ontzetting, totale paniek, dood en verderf. Er rest slechts een land waarin geen overwinnaars zijn, er is slechts verdriet. Bij de overledenen heerst een schuldgevoel dat zij de oorlog overleefd hebben, maar hun kameraden niet. Gelukkig is er aan het eind van het stuk ruimte voor hoop. Hoop op vrede, liefde, mededogen en respect voor elkaar. In de volle overtuiging dat iets dergelijks nooit meer mag worden herhaald. 

Het koor eindigt a capella met een ingetogen slotkoraal: er zal geen dood meer zijn, geen verdriet rouw of pijn, want deze horen bij de oude wereld die voorbij is.

Met een daverend applaus en een staande ovatie wordt de waardering van het publiek voor koor en orkest getoond. Maar wellicht de grootste beloning voor de deelnemers zijn de gesprekken die na afloop in het publiek ontstonden over de waanzin van oorlog en de wereld waarin wij nu leven. Oorlogen en verschrikkingen die niemand wil, maar die desondanks toch bestaan en steeds weer ontstaan. Mensen aan het denken zetten, daarvoor is de compositie geschreven en Orpheus en koor hebben hieraan op indrukwekkende wijze haar bijdrage geleverd.